بسم الله الرحمن الرحیم
بسم رب الشهداء و الصدیقین با درود و سلام به تمام پیامبران و پیامبر بزرگ ،حضرت محمد ،صلی الله علیه و آله و امامان بر حق شیعیان جهان و بانوی بزرگ اسلام ، الگوی زمان حضرت فاطمه، علیهاالسلام و با درود و سلام بر امام زمان عجل الله و نایب بر حقش حضرت امام خمینی و با درود و سلام بر شهداء راه خدا، از شهدای صدر اسلام تا شهدای ایران و با درود و سلام بر ملت شهیدپرور ایران، مخصوصاً اهالی شریف‌آباد که توانستند جوانهای خداشناس و حزب اللهی ، تربیت کنند و در راه خدا بدهند و درخت اسلام را آبیاری کنند و سپس وصیت خودم را آغاز می‌کنم.
بسم رب الشهدا. ای جوانان! نکند در رختخواب ذلت بمیرید که حسین (علیه السلام) در میدان نبرد شهید شد و ای جوانان مبادا در غفلت بمیرید که علی علیه السلام، در محراب عبادت به درجه رفیع شهادت نائل آمد و مبادا در حال بی‌تفاوتی بمیرید که یاران حسین (ع) در راه حسین علیه السلام، با هدف شهید شدند؛ و ای جوانان! مبادا جبهه‌ها را فراموش کنید و نایب صاحب الزمان (عج) را تنها بگذارید و ای جوانان! مبادا شهدا را مرده خطاب کنید چون که خداوند در آیه شریفه می‌فرماید: ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون (آل عمران/ ۱۶۹) مپنداریددارید آنان که در راه خدا کشته شده‌اند، مردگانند؛ بلکه آنان زنده هستند و شماها درک نمی‌کنید و نمی‌توانید هم درک کنید و آنان هستند که در نزد خدا روزی می‌خورند. ای جوانان! شما نمی‌خواهید در نزد خدا، روزی بخورید و شهید همیشه زنده باشید؟ اگر می‌خواهید در نزد خدا روزی بخورید پس بسم الله. آیه شریفه می‌فرماید: اینما تکون یدرکم الموت ؛ هر کجا باشید، مرگ شما را درمی‌یابد. بله جوانان به گفته آیه شریفه، هر کجا که باشید، مرگ شما را می‌یابد؛ دیر یا زود. ولی چقدر خوب است که انسان راه خودش را بداند و در راه خدا شهید شود؛ بله،جبهه‌ها را ترک نکنید و راه خودتان را بدانید و به حرف امامتان لبیک بگویید؛ چون اگر بکشید پیروزی از آن شماست و اگر هم کشته شوید در نزد خدا روزی خواهید خورد و باز پیروزی از آن شما است. بله جوانان، همین بسیجی‌های ۱۲،۱۳ ساله هستند که بر تن شرق و غرب لرزه انداخته‌اند. وصیت دیگر من مربوط به پدران و مادران است. پدران و مادران! مبادا از رفتن فرزندان‌تان به جبهه جلوگیری کنید که فردا در روز قیامت نمی‌توانید جواب زینب (س) را بدهید که تحمل ۷۲ تن شهید را کرد و همه شما مثل خاندان وهب جوانان‌تان را به جبهه‌های حق علیه باطل بفرستید و حتی جسد آنان را تحویل نگیرید؛ زیرا مادر وهب فرمود: سری را که در راه خدا داده‌ام پس نمی‌گیرم. بله مادران ، شما هم باید مانند مادر وهب باشید ؛چون شماها امت آنان هستید. ای جوانان بیایید از گناهان‌تان توبه کنید و نگذارید اسلام و حسین زمان تنها بماند. نماز شب بخوانید تا خداوند ، گناهان‌تان را ببخشد ؛ چون که امام عزیزمان ۵۰ سال است نماز شب را ترک ننموده است. ای برادران و خواهران! در امام بیشتر دقیق شوید و سعی کنید که عظمت او را بیابید و خود را تسلیم او سازید و آنان که پیرو خط ولایت فقیه نیستند و به ولایت او اعتقاد ندارند و در جبهه‌های حق علیه باطل در صورتی که امکان شرکت داشته باشند و شرکت نکنند و شهید را مرده می‌نامند، حق شرکت در تشییع جنازه من را ندارند؛ چون آنها بدتر از منافقین هستند که به صورت مؤمن ظاهر شده‌اند. ای برادران و خواهران! سلام من را به رهبر عزیزم برسانید و با او عهد و پیمان ببندید که تا آخرین قطره خون‌تان سنگر اسلام را ترک نخواهید کرد و با خدای خودتان پیمان ببندید که همچون روزهای عاشورا و در تمام کربلاها ، با امام حسین (ع) سرور شهدا باشید و سنگر اسلام را خالی نگذارید تا هنگامی که تمام احکام اسلام در زیر پرچم اسلامی امام زمان (عج) به اجرا در بیاید. وصیتم به پدر عزیزم و خواهران و برادرانم دارم و آن اینکه :گریه و زاری نکنید و حسرت گریه را بر دل منافقین قرار بدهید و همواره به جای تسلیت ، تبریک عرض کنید و به جای خرما ، شیرینی پخش کنید، اسفند دود کنید. پدر عزیزم! به آرزوی خودم که همان شهادت باشد، رسیدم. مبادا بگویید که: جوانم از این دنیا ناکام مرد؛ شهادت برای من از هر چه که شیرین باشد شیرین‌تر و لذت بخش‌تر است. امیرالمؤمنین علی علیه السلام از قول رسول اکرم صلی الله علیه و آله می‌فرماید: هر شهید می‌تواند هفتاد هزار نفر از نزدیکان و آشنایانش را شفاعت بکند. تا آنجا که همسایگان دعوا می‌کنند که کدامیک به شهید نزدیک‌ترند (در روز قیامت)، پس در این صورت بکوشیم تا عمل خود را برای خداوند، خالص کنیم و تنها برای او بجنگیم و از غرور و خودپسندی بپرهیزیم و بدانیم که این ما نیستیم که بر مردم منّت گذاشته و به جبهه آمده‌ایم ، بلکه آن خداوند تبارک و تعالی است که بر ما منّت نهاده و توفیق جهاد در راه خودش را به ما عطا فرموده است ؛پس بیایید همیشه شکرگذار خداوند باشیم و از آتش جهنم بترسیم و از خدا بخواهیم به خاطر مقربان درگاهش که ما دنباله‌روی راه آنها هستیم ما را لحظه‌ای به خودمان وانگذارد. برادران و خواهران عزیز! خودتان بهتر می‌دانید که علی (ع) صورت خود را بر خاک می‌گذاشت و در پیشگاه خداوند مثل قطرات باران اشک می‌ریخت از خداوند می‌خواست و می‌گفت: خدایا! من را لحظه‌ای به خودم وامگذار. در صورتی که حضرت علی (ع) امام بود پس وای به حال ما گنه‌کاران. پدر عزیزم! وصیت دیگرم به شما این است: من را در صورت امکان، پهلوی مادرم دفن کنید تا هر وقت خواستید بر سر قبر من بیایید و فاتحه بخوانید، ابتدا برای مادرم فاتحه بخوانید و سپس بر من فاتحه بخوانید و این جمله را بر روی قبر من بنویسید: اگر خواهی مرا یاد کنید اول مادر من را یاد کنید یعنی اول بر او فاتحه بخوانید. مبادا خویشتن را واگذارید/ امام خویش را تنها گذارید/ زخون هر شهیدی لاله‌ای است/ مبادا روی لاله پا گذارید.شریف آباد قزوین.مورخ ۱۶/۹/۱۳۶۲. علی‌اکبر بهتوئی
